Zaman ilaç değil…

Geçer ümidi ile

Birçok derdimizi zamana bırakırız,

Doğrudur, hafifler bazı yaralarımız,

Unuttuğumuzu zanneder,

Kendimizi bir güzel kandırırız öyle.

Ta ki geçmişin tozlu sayfaları

Gün yüzü bulana kadar,

Ta ki kabuk bağlamayan yaralar

Yeniden kanayana kadar…

Zaman ilaç değil ki her şey bitsin,

Sadece ertelenmiş oluyor içini yakanlar.

Sen bitti sanırsın,

Her şey yeniden canlanır yüreğinde.

Zaman silgi değil ki silsin kara yazını.

—

Ne çok gizlediklerimiz olmuştur

O zaman denilen çarka.

Mutluluğa havale ettiğimiz

Ne kadar gözyaşlarımız olmuştur, kim bilir?

Ne umutla karşılanan ne de silinen oldu.

Ufacık bir tebessümde o umutsuzluk yine vurdu.

Belki bu sefer dediğimizde o yaşlar yine aktı.

Zaman ne ilaç oldu ne de unutturdu.

Erteledik bazı şeyleri belki ama

Zaman hiçbirini değiştiremedi.

—

Birçok insan aldanır zamanın büyüsüne,

Oysa kudret onun da ötesinde.

Zaman kader değil ki düzeltsin bir şeyleri,

Zaman kalem değil ki yeniden yazsın.

Zaman yaratıcı değil ki

Yeniden yaratsın seni…

Yaman Karaca