Yüreğim Sarsılıyor

Bazı şeyler önemini yitiriyor yüreğimde,

Tıpkı gözümde değerini kaybedenler gibi.

Bazen dünyanın en güzel duygusunun 

Boş, yalan, yapmacık bir hal aldığı gibi tıpkı…

Bir zamanlar senin için en önemli kişi, 

Eğer şimdi sana sıradan geliyorsa 

Bil ki kalbinde yer yerinden oynuyor, 

Fırtınalar kopup tahtlar devriliyor.

— 

Bütün dünyaya sessizce anlatabildiğini,

Bazen kendine anlatamıyor insan işte.

Öyle bir gün geliyor ki asla yapmam, 

Asla kabullenmem dediğin şeylerle 

İstesen de istemesen de yaşamak zorunda kalıyorsun.

Etrafındaki kötü bakışlara, düşüncelere 

Dişlerini sıka sıka sabretmek zorunda kalıyorsun. 

Her şeye göğüs geriyorsun, dayanıyorsun 

Ama seni yıkan bütün bu mücadeleyi

Uğrunda yaptığın, o kişi oluyor.

İşte, insanı en çok da bu yoruyor…

—

Bazı şeylere yıkıla yıkıla alışıyor insan,

Kimine verdiği değere acıyor, yanıyor, 

Kimini de dinleyip zaman harcamadığına…

Ama ne hataların telafisi ne de dönüşü oluyor.

Bir fırtına gibi aslında hayatımız,

Kimi gelip tozu dumana katıyor, 

Kimi de sessizce uzaklardan izliyor

Ve bir gün akan sular duruluyor. 

Yalanlar bir bir çekilip acı gerçekler su yüzü buluyor

Ve işte o an, insana bir kendi kalıyor,

Bir depremden arda kalan enkaz gibi…

Kendi elleriyle harabeye çevirdiği

O garip hayatı kalıyor. 

—

Hayat işte, doğumla ölüm arası bir zaman…

Kimi mutlu olur, yaşar kana kana, 

Kimi kan kusar yaşadığı her güne.

Kimi geldiğine memnun olur, güler,

Kimi de gideceği günün hasretini çeker.

Ama ne olursa olsun, insan ne yaparsa 

Kendine kendi eliyle yapar.

Yolunu da kendi çizer,

Dostunu da kendi seçer.

Eğer senin de yüreğin sarsılıyor

Ve anlam veremiyorsan olanlara bir türlü,

Bil ki yanlış bir yolda, yanlış insanlasın.

Ya yolunu değiş ya yoldaşını.

Her şey senin elinde unutma…

 Yaman Karaca