Yokluğunda Anladım Seni

Seni yokluğunda anladım.

Senden ayrılmanın ne kadar doğru olduğunu,

Sen gittikten sonra daha iyi anladım

Ve bir kere daha iyi ki gitmişsin diyorum.

Aklında seni bitiren birinin 

Kalbini kazanmaya çalışmak ahmaklıkmış,

Olmayan bir şey için mücadele etmek de…

Benden gidebilenin asla benim olmadığını

Öğrenmem ve kabul etmem çok zaman aldı.

Seni yokluğunda daha iyi anladım ben,

Aslında benim hiç olmadığını 

Daha iyi anlıyorum şimdi.

Ben senden, sana yabancı şeyler beklemişim.

Senin hiç umurunda olmayan şeyler istemişim.

Sana yakışmayan bir takıymış sadakat, 

Sen üzerindeki ihanet elbisesine layık, 

Güneşle doğan, karanlıkla batan o

Zavallı insanlardanmışsın.

Bense seni bir ömür boyu 

Yüreğimde yeşeren bir çiçek gibi 

Yaşatmaya çalışan delinin biri…

Baştan yenilmişim, boşa kürek çekmişim.

Seni yokluğunda anladım, kusura bakma.

Şimdilerde hatayı sana değil, kendime yükledim.

Hesapsız sevmenin bedelini ödüyorum ben,

Değmez birine bağlanmanın cezasını çekiyorum.

Sana kızmıyorum artık, öfkelenmiyorum.

Giderken sen de bu kadar sevmeseydin demiştin ya,

Çok ağrıma gitmişti, anlayamıyordum.

Ne demek istediğini şimdi daha iyi anlıyorum,

Seni yokluğunda anladım ben…

İnsan diyorum, gökyüzüne ne kadar benziyor, 

Bir günü bir gününe uymuyor. 

Dün sevgisinden gözlerine bakamadığın,

Bugün yokluğunu gözlerinden yağdırıyor.

Bir gün hayatına güneş gibi doğan, içini ısıtan,

Yarın üzerine karanlık gibi yokluğunu örtüyor

Ve en kötüsü de sen gün hiç bitmeyecek 

Gibi yaşıyorsun hep, 

Oysa her şey, bir akşam gibi sona erecek. 

Bak, bugün yine akşam oldu

Ve ben yokluğunda anladım seni. 

Sana değmezmiş, daha iyi anlıyorum… 

Yaman Karaca