Unutanlara Sesleniyorum
Unutanlara sesleniyorum!
Ciğeri beş para etmez insanlara,
Bedeni ruhsuz yaşayanlara…
Ne de güzel avutuyorsunuz kendinizi öyle!
Ya içinizde vicdanın eseri yok
Ya da kendinizi çok güzel kandırıyorsunuz.
Çıkarın artık şu maskelerinizi!
Hala içimizde insan diye dolaşıyorsunuz…
Unutanlara sesleniyorum, unutanlara!
Umut verip yarı yolda bırakanlara,
Binbir yalanla ümit verip gidenlere…
Hadi, kimseyi kafanıza takmıyorsunuz,
Dünya yansa umursamıyorsunuz;
Hiç mi kendinizle yüzleşmiyorsunuz?
Hiç mi sızlayan bir şey olmadı göğsünüzde?
Hiç mi yaktığınız canlar için pişmanlık duymadınız?
Gözünüzden bir damla yaş hiç mi düşmedi?
Kulu geçtik de ALLAH’tan hiç mi korkunuz olmadı?
Hesap günü aklınıza hiç mi düşmedi?
Unutanlara sesleniyorum, unutanlara!
Binbir sözle yarınlarımızı süsleyip kandıranlara,
İnsanlığını ilk fırsatta satanlara,
İçinde merhamet duygusu kalmayanlara,
Yüreği güzel insanları yarı yolda bırakanlara…
Gittiğiniz kadar terk edilirsiniz dilerim.
Güvendiğiniz kadar umutsuzluğa
inandığınız kadar da mutsuzluğa düşün
Kandırdığınız kadar kandırılır,
Unuttuğunuz kadar da unutulursunuz dilerim.
Unutanlara sesleniyorum, unutanlara!
Kendi kendilerini aldatanlara,
Her şeyi kendinden bilen o soysuzlara,
Umut katillerine, gülüşlerimizi çalanlara,
Dünyamızı başımıza yıkanlara sesleniyorum!
Etme bulma dünyasıdır ya hani,
Eden ettiği ile mutlaka sınanırken
Hiç mi korkunuz olmadı ilahi adaletten?
Dünyadan kurtuldunuz diyelim,
Bu kadar kul hakkı ile
Ümidiniz varmı acaba ahiretten?
Yaman Karaca
