Bir Gün Sen de Anlayacaksın
Gün gelecek,
Sen de hayatın acı gerçeklerini öğreneceksin,
Çok akıl verenin olacak varlığında.
Etrafın sahte dostla dolu,
Anlatıkları ise yalanla dolu olacak.
Sakın sana söylenenlere itibar etme,
Ayağın yokluğa ilk kaydığında
Yaslandığın duvarlar yıkılacak çünkü.
Ve yıkıldıkça umutların kalacak altında.
O mutlu günlerden kimseyi aramasın gözlerin,
Bil ki tek başınasın bu dünyada.
Bu yüzden kimsenin dostluğuna
Öyle hesapsızca sarılma sakın…
Dünya, çıkar dünyası, unutma…
Bir gün sen de
Hayatın acı gerçeklerini anlayacaksın.
Güvendiğin ne varsa kaybedeceksin sen de.
Güzelliğin bile gözlerine baka baka
Seni terk edecek öyle.
Yüzünde yılların acısı, çizgi çizgi belirince
Düşeceksin geçmişinin derdine.
Elinden tutmayacak hataların,
Her gün güneş gibi doğacak içine.
Aldandıkların, yanlış kararların…
Bil ki dönüşü olmayacak asla hataların.
Bu yüzden aldanma geçici olan şeylere,
Bir tatlı söze, güzel görünüşe kanma sakın.
Unutma ki bu dünyada yok kalıcı…
Gün gelecek,
Sen de hayatın acı gerçeklerini öğreneceksin.
Tuttuğun elin tokadını yedin mi
Nankörlüğün çirkin yüzüyle yüzleşeceksin.
Kıyamadığın insanların
Sana birer birer kıydığını gördükçe
Anlayacaksın ne kadar da boş
olduğunu dünyanın.
Doğru bildiklerin aslında yanlış,
Yanlış dediklerin her doğru çıktığında,
Ne kadar da boş yaşadığının
Varacaksın farkına sen de…
Bir gün sen de anlayacaksın her şeyi;
Aşkın anlattıkları kadar toz pembe olmadığını,
Sevmenin o kadar da kolay olmadığını,
Her şeyin bedellerle dolu olduğunu,
Her güzel anın bir sonu olduğunu,
Beklenen her kötü sonun mutlaka geldiğini,
Nefes almanın bile bir karşılığı olduğunu…
Bu dünyayı sen de anlayacaksın.
Belki de anladığında sen de
Çoğu insan gibi geç kalmış olacaksın.
Bu yüzden ne yaparsan yap,
Her şeyden önce kendi sonunu düşünerek yap.
Geldiğin noktayı değil,
Varacağın noktayı bilerek yap…
Ne yaparsan yap,
Kaçamayacağın ölümü bilerek yap…
