Ben Nasıl Mutlu Edeyim
Öyle günler oluyor ki hayatımda
Kendimi yapayalnız hissediyorum.
İçim yanar, içime ağlarım, içim çatlar,
Yüreğimi dağlar, umutlarımı parçalarım.
Sonra sabret derim,
Her kışın sonu yazdır mutlaka.
Yeni umutlara bağlanırım öyle,
Gülümserim insanlara, dertlenmem.
Oysa dertlerimle ben bile baş edemem…
Uykusuz, sancılı geceler bilirim ben.
Karanlığın ortasında gözyaşlarımla
Kendi kendime teselli verdiğim çok oldu.
Bir insan kendi yarasına
Ne kadar derman olabilirse o kadar işte…
Savaş sonrası savaş meydanı gibi kalbim,
O kadar darbe aldı ki hayallerim…
Kendimden başkasına şimdi nasıl güvenirim?
İyi ve kötüyü öğrendim öğrenmesine de
Bu kadar kırgınlıkla bir başkasını
Ben nasıl mutlu edeyim?
Kendi yarınlarımdan vazgeçmişken
Bir başkasına ben nasıl umut olayım?
Bazen canım yansa da tutunacak bir dalımın
Olmadığını biliyorum.
Geçmişimden bana miras kalan yalnızlıkla yaşıyorum,
Kimseye sitem etmiyorum,
Kimseden bir şey de beklemiyorum.
Hayatın kirli oyunlarıyla yaşıyorum.
Ben mutluluktan el çekmişken
Bir başkasını ne diye umutlandırayım?
Ben bir başkasını nasıl mutlu edeyim?
Yaman Karaca
