Bana güvenmek güzeldir dediler.
İnsanları karşılık beklemeden sevmeyi,
Doğruyu, hakkı nasihat verdiler.
Dert paylaşmakla biter,
Ekmeğin bereketi bölüşmekten geçer.
Bana güzel yolun menzili sevdiklerinin
Hayali ile kısalır öğüdünü verdiler.
İnsanların acımasızlığından bahsetmediler.
Bu dünyanın kalleşliğinden,
Dostça yaklaşan namertlerden,
Bu kadar yalan sevgilerden bahsetmediler.
Yalnızım, yürüyorum, nereye bilmiyorum.
Bu yüzdendir güvendiğim dağları
Hep yıkılmış buluyorum.
İnanırım söylenen sözlere,
İnandıklarım düşse de gözlerimden yerlere
Güvenirim hala
O kadar yıkılmama rağmen insanlara.
Hayat böyle bir hayat işte,
Ancak ondan aldığın dersler
Seni bu hayatta güçlü bir insan eder.
Yaşıyorsun işte bu hayatı,
Mahkumiyetin belli.
Eller ne derler duvarları ile
Örülmüş kocaman bir cezaevi…
Bana susmaktan, sabırdan bahsetmeyin şimdi.
Ben sessizliğin ta kendisiyim.
Ben bu hayatta yenilmişliğin,
Yalnızlığın ve de boş vermişliğin
En ibretlik haliyim…
Yaman Karaca
