Annem
Annem, bana öğretmediğin şeyler var,
Aklımı karıştıran, anlam veremediğim,
İçimde hep soru işareti bırakan, ağlatan, üzen, seni aratan…
Umuttur yaşamak derdin ya hep,
Umudumu kaybedersem mesela annem…
Hayatta dört elle sarıl, sakın bırakma derdin,
Sarılacak bir yanı kalmadıysa annem…
Sevip sevileceksin, sen de mutlaka güleceksin derdin,
İçimde bunlara inancım kalmadıysa peki…
Dünyanın bütün yükü meğer okul dönüşü çıkarıp attığım çantada değilmiş,
Bu hiçmiş sevda yükünün yanında.
Ya taşıyamıyorsam artık annem…
Doğru bildiğin yolda yürü, olsa da karşında acının en büyüğü,
Sakın bakma geri, yıldırmasın seni hazan rüzgarı,
Hedefin vuslat olsun umutlarına derdin.
Ya sardıysa dört bir yanımı hüsran,
Kalmadıysa dizlerimde derman,
Kalmadıysa tutunacak bir dalım,
Ne yapmalıyım?
Katli vacip olduysa duygularımın, elinde bekliyorsa kılıçla vurmak için sevdiğim,
Fermanı yazanın ne önemi var ki annem?
