Şiirin Fon Müziği
Sevmenin Mükafatı
Kalemin kağıda dökemediği özlemler,
Kağıtların taşımaya gücü kalmadığı acı satırlar var.
Bazı gerçekler gün yüzü görmeye,
Bazıları da toprak altına girmeye hasrettir.
Ben senin sevgini sır gibi sakladım içimde.
Ne dillendirebildim ne de doyasıya yaşadım.
Ben bu sevdayı hep yarım yaşamak zorunda kaldım.
Ne kendime yetebildim ne de yokluğunla yetinebildim.
Sevmek bir değil, binlerce yara almakmış;
En zoru da birine öyle körü körüne bağlanmakmış.
Gizli sevda dedikleri gülüm, en ağır ateşmiş,
Sorun o ateşte yanmak değil de
En kötüsü o ateşi, sevdiğinin harlamasını bilmektir.
Seni bu kadar çok sevdim diye mi bunu reva gördün?
Benim hakkım her gün yanmak mıydı?
Dilin dudağa küsüp söyleyemediği kelimeler,
Aklın kalbi ikna edip de geri çeviremediği yollar var.
Zamanın ilaç olup da unutturamadığı sızılar,
Sevgiden başka merhem bilmeyen yaralar var.
Çok acı çektim bu sevdaya düştüm düşeli ben,
Yıllar geçti, saçlarıma aklar düştü ama
Sevgin bir gram bile düşmek bilmedi aklımdan.
Yüreğimin adını sayıklamadığı bir gün bile olmadı.
Senin hasretini yanaklarıma taşımayan
Bir damla gözyaşım hiç olmadı…
Zaman her şeyi alıp gitti de benden
Bir tek içimi yakan o sevdanı söküp alamadı.
Sana bu kadar düşkün olmamın mükafatı bu muydu?
Böyle senden uzak yaşamak mıydı hakkım?
Bana soruyorlar bu kadar sevmene değdi mi diye,
Kendini bu kadar yıpratmana, üzmene,
Kendini dünyaya karşı kapatmana değdi mi diye…
İşte, bu soru aslında insanların beni anlayamadığı nokta…
Bana yabancı oldukları yer tam bu soruda işte çünkü
Ben bu dünyanın doğuşuna seni sevdiğim gün şahitlik
Ve kıyametin kopuşuna da seni kaybettiğim gün
Tanıklık ettim hayatımda diyorum.
Ama ne içimdeki sevdanı ne de yerini anlatabiliyorum,
Sen söyle bana şimdi sevdiğim,
Bu hayatı böyle boş, umarsız yaşamak mıydı bana düşen?
Bu kadar çok sevenin hakkı yalnızlık mıydı?
İnsanların içinde cevabı olmayan sorular var.
Asla gün yüzü görmeyecek sevdalara şahit oldum.
Ben bu aşk savaşında binlerce kez şehit oldum.
Rüyası bile artık görülmeyecek sevgiler kurdum, yıktım.
İnsan kalbine karşı amansız bir savaşın ortasındaymış hep.
Gerçeklerin çok acı bir yüzü ve de sonu var…
Kara sevdanın hakkı bir ömür karanlıkta kalmakmış,
Çok sevenin hakkı çok yanmak, çabuk ölmekmiş…
Yaman Karaca
