Şiirin Fon Müziği
Kendime Kızıyorum
Kendime o kadar kızıyorum ki bu aralar…
Bilip bilmeden umut bağladığım o kadar saçma iş,
Yanında yürüdüğüm, adım atılmayacak o kadar insan,
Boşu boşuna heba ettiğim o kadar yıllar var ki hayatımda…
Başımı ne kadar dövsem az gelir inanın ki
Ne kadar kavgaya girsem yetmez şu yüreğimle.
Bakıyorum da doğrularımın yeri, yerle bir olmuş tek tek,
İnandıklarım sanki buharlaşmış gitmiş gibi…
Kime canım demişsem canımdan bir parça almış misali…
Kendime o kadar dargınım ki bu aralar…
Kendime o kadar öfkeli ve yorgunum ki bu aralar…
Kalbimi sökseler soğumaz ciğerim, kırgınım bu aralar…
Kendime o kadar kızıyorum ki bu aralar,
Beni bırakıp bir tarafa, el alem için yaşamışım sanki.
Hep aman birileri kırılmasın telaşına düşmüş,
Dünyada varlığımı unutup yaşamışım sanki.
Bugünlerde fırtınalar kopuyor yüreğimde…
Benim benden haberim yok yıllarıma kızgın,
Daha şimdiden boş verdiğim yarınlarıma dargın…
Kendime sitemlerle, öfkelerle doluyum bu aralar.
Sanki hayat hiç bitmeyecek, gençlik hiç gitmeyecek gibi
Ömrüm boyunca kendimi kandırmış gibiyim.
Aklım ve mantığıma ihanet etmiş,
Gururumu unutmuş, bir köşede yaşamış gibiyim.
Kendi kendimi yemiş bitirmiş gibiyim bu aralar…
Kızgın ve öfkeli, kendime küskünüm bu aralar…
Kendime o kadar kızgınım ki bu aralar…
Yolların sonuna gelmiş, yönünü kaybetmiş,
Kendi hayatımı mahvetmiş gibiyim bu aralar.
Ne yarına ümit bırakmışım ne mutlu bir tarafım kalmış,
Kendi ellerimle kendi hayatımı bir boşluğa salmış,
Dünyadan umut kesmiş gibiyim bu aralar…
Kime, ne suç bulayım ben beni unutup?
Ellerin derdine, tasasına düşmüşüm, yaşamışım.
Kendime karşı hayırsız, nankör biri gibi
Kendime kızgın, öfkeli, yorgunum bu aralar…
Yaman Karaca
