İyi Değilim
Ne yalan söyleyeyim, iyi değilim.
Kendinden çekilmiş bir şehir gibi
Sessizliğin ortasında yapayalnız biriyim.
Başına karlar yağmış dağlar gibi,
Kimsesi kalmamış çocuklar gibiyim.
Hasreti, özlemi gel bana sor.
Gözü yollarda gurbetin ta kendisiyim.
Ne yalan söyleyeyim, iyi değilim.
Her şeye uzağım ben;
Gülüşlere, huzurlu yarınlara,
Baharlara, küskün kışın ortasındayım.
Ne sevdayla tanıştım ne de bir çiçek açtım,
Ömrümü hep yasaklarda yaşadım.
Mutluluk denen şu şeye, ben hep ırak kaldım.
Herkes gibi kahkahalara boğulamadım,
Düştüğümde yanımda kimseleri bulamadım.
Aynalardaki yüzümden
Gözyaşlarını arındıramadım,
Sorduklarında gururuma dokunduramadım
Ama artık yoruldum, gizleyemedim…
İyiyim diyemedim, yapamadım…
Ne yalan söyleyeyim, iyi değilim ben.
Hayatın hep omurgasız tarafını gördüm.
Yaşamaktan genç yaşımda yıldım.
Seviyorum kelimesinin hep altında ezildim.
Zamanın daima bir adım gerisinde vardım.
Hayallerime hep susadım, hiç dokunamadım.
Yanlış limanlara demir attım.
Mükafatı yalnızlıkla buldum.
Kendim ettim, kendim çektim,
Yine de kimseye kabahati bulamadım.
Şu dünyada herkese iyi oldum da
Ben kendime bir ışık olamadım.
Ne yalan söyleyeyim, iyi değilim.
Gizlemek için bir sebebim yok artık.
Zamanında derdimi çok anlattım,
Ne yazık ki hiçbir elden derman bulamadım.
Arkamı her döndüğümde bir hançer daha buldum,
Nedenleriyle hep boğuştum ama
İşin içinden asla çıkamadım.
İnsanların benle derdi nedir, bilemedim.
Uzak durdum her şeyden, yine de başaramadım.
Ben bu dünyaya ayak uyduramadım.
Ne yalan söyleyeyim, yerimden mutsuz,
Bu hayattan artık beklentisizim…
Ben iyi değilim…
Yaman Karaca
