Şiirin Fon Müziği
İnsanın En Büyük Düşmanı…
Bir şey vardır göğsünün tam ortasında,
Duygularının tam merkezinde…
Laf dinlemez, sürekli asilik taslar sana,
Meydan okur doğrularına,
Öyle bir illet ki memnun olmadığında senden
En iyi bildiği şeyi yapar, sızım sızım sızlar…
Hiç lafını da dinlemez, başına buyruktur.
Bir de buldu mu bir yolunu, işte o zaman yakar çıranı,
Böler hiç acımadan uykularını.
Karşı gelemezsin, akıtır hemen gözden yaşlarını,
Yeter ki düşman olmasın sana,
Bırakmaz başında aklını…
Öyle bir bencildir ki düşünmez
Kendinden başka birini,
Dediği dedik, buyruğu buyruktur.
İşte bu, insanın en büyük düşmanıdır,
Onun adına kalp derler…
Ne unutmak bilir
Ne de vazgeçmeyi kabullenir.
O hep istediğinin peşindedir,
Yollar isterse çıkmaza, zaman durmaya girsin,
O umursamaz, istediğini elde etmeden durmaz.
En güçlü düşmandan inatçı ve de kurnaz,
Sevdiği için her gün yeni dertlere atılmaktan yorulmaz,
Ne vakitten ne de halden anlamaz.
İşte, onun adına kalp derler.
İnsanın en büyük derdi odur…
İnsan herkese bir şekilde laf anlatıyor da
Bir, şu göğsünün ortasına yeniliyor.
Herkese karşı bir mücadele veriyor da
Bir, yüreğini dizginleyemiyor.
İşte, insanın en büyük düşmanı bu…
Adına kalp derler…
Yaman Karaca
