Şiirin Fon Müziği

Kendimi Özledim

Yıllar sonra özledin mi diyorsun ya…

Evet, çok özledim o saf hallerimi,

Çocuksu yanlarımı çok özledim,

Sonra ufacık şeylerden mutlu oluşumu,

Bir gülüşüne birçok şeyi feda edişimi,

Seni mutlu edebilmek için çabalarımı,

Kendimden bile taviz verişlerimi,

Bir hayatı bunun için mahvedişimi…

Ya, bir de bütün bunları yaparken

Mutlu oluşuma ne demeliydi peki?

Sahi nasıl da inanmıştım sana, değil mi?

Beni bırakalım da sen özledin mi?

Sana gerçekten bağlanan birini,

Seni sorgusuz sualsiz, deli gibi seveni,

Her dediğine çocuk gibi inanıp güveneni,

Sana dünyaları değil, dünyasını vereni,

Seni başına taç etmiş birini hiç özledin mi?

Hep daha fazlasındaydı gözün, bilirim.

Ben senin gözünde sana asla yetmedim ki

Sen her şeyin daha iyisini isterdin ya,

Şimdi yaşadığın şu perişan hayatta mutlu musun?

Doymazlığınla kendi sonunu hazırladığın

Bu sefil, yapayalnız yaşadığın günlerde mutlu musun?

Hani derler ya, ne oldum değil, ne olacağım diyeceksin.

Ben zaten ne olduğunu biliyordum da

Şimdi sen geldiğin şu durumdan mutlu musun?

Özledin mi diyorsun ya,

Özledim evet, sana inanarak kaybettiğim umutları,

Senin için vazgeçtiğim o yolları özledim.

Özledin mi diyorsun ya hani bir de…

Özledim evet, senin uğruna akılsızca

Harcadığım yılları, gençliğimi, zamanı özledim.

Senin için kaybettiğim arkadaşlarımı,

Sen mutlu ol diye terk ettiğim dostlarımı,

En çok da senin için kaybettiğim duruşumu özledim.

Ben seni değil de kendimi çok özledim.

Seni değil ben, beni özledim, beni…

Yaman Karaca