Şiirin Fon Müziği
Benim En Büyük Düşmanım
Bu aralar maziden alıntılar ve
kalbimdeki kalıntılar arasında yaşıyorum.
O kadar çok şey değişmiş ki ben fark etmeden
Gözlerimde, gönlümde dolaşan simalar artık
Hayatımın en acımaz figüranları olmuşlar.
Yarı yolda kaybettiğim her ne varsa bilmiyorum ama
Kalbimde derin izleri var.
Aklımı yitirmiş gibiyim sanki,
Dünyadan uzağım, hayallerime tutunmuş,
Hiçbir şeyi kestiremiyorum bu aralar.
Zamanla sözleşmem sona erdi gibi duruyor,
Bütün yolların karşımda son durağı duruyor…
Yorgun ve yara bere içinde gibi umutlarım,
Sanki yeryüzünden silinmiş izlerim…
Kimse sormuyor artık halimi,
Ne çalmak bilen bir kapım
Ne de dinmek niyetinde acılarım var…
Yüreğim yosun tutmuş kayalar gibi
Ne yerinden memnun ne de
Farklı bir limana gidesim var.
Aklım zamanda yolculuğa çıkmış gibi sanki,
Kalbim, yüreğim yeni bir şeylere izin vermiyor,
Geçmişte bir parçam var sanki…
Bedenim mantığıma hiç uymuyor,
Sürekli kendimle kavgalarda.
Olur olmaz savaşlara şahitlik ediyorum içimde,
Yerle gök arasında esir kalmış gibiyim bu aralar…
Çok zor zamanlardan geçiyorum.
Bir insanın karşılaşabileceği en büyük düşman,
Zaferi, galibi olmayan çetin bir mücadele veriyorum
Ve en kötüsü iki tarafta da ben varım.
Kazansam da kaybettim, kaybetsem de mağlubum
Çünkü benim en acımasız düşmanım, yine benim.
Beni bu hallere sokan, hiç hesap kitap etmeyen,
Bana bunca çileyi acımasızca yaşatan
Ne yazık ki yine benim…
Benim en büyük düşmanım vallahi benim…
Yaman Karaca
