Ben Böyle İyim
Bitemez derdim dertlerime,
Kendimi birçok çıkmazın içinde bulurdum.
Sonu ne zaman gelir diye düşünürdüm hep.
O kadar senemi vermişim ki boşuna insanlara,
Dönüp geriye her baktığımda pişmanlık görüyorum.
Yüreğimi her yokladığımda acısını hissediyorum.
Silindi sanma sakın gözyaşlarımı,
Sadece gizlemesini öğrendim zamanla.
Sorgulamaz oldum eskisi gibi bazı şeyleri,
Boşuna hesap kitap yapmayı da bıraktım.
Akışına bıraktım her şeyi,
Sus ettim yaralarıma,
Sus ettim acılarına,
Dur dedim hayallerime,
Dur dedim isteyip de ulaşamadıklarıma…
Vazgeçmeyi öğrendim işte,
Kabullenmesini öğrendiğim gibi…
Kanlı bir veda gibi uzaklaştım umutlarımdan ben.
Sonu belli olan bu savaşın
Mücadelesinden kaçtım ben.
O kadar yorulmuştum ki dost sillesinden,
Sevdiğim bir yüzü daha
Karşıma alma ihtimalinden kaçtım ben.
Sevmekten korktum sanma sakın,
Yıkılan hayallerimin altında kaldım ben.
Sus ettim heveslerime,
Sus ettim içimde kalanlara,
Dur dedim canımı yakanlara,
Dur dedim gönlümün deliliğine,
Kaderimle yaşamasını öğrendim ben.
Aldanma sakın tebessümlerime benim,
Hayatımdaki her şey gibi
Onlar da yapmacık, onlar da yalan.
Sizlere her gülüşümde gizlenen,
Yüzümdeki çizgilerdir bana miras kalan.
Herkes beni mutlu sanır kendi köşemde,
Oysa ben o duyguyu unutalı çok oldu…
Sus ettim mutluluklara,
Sus ettim muradıma,
Dur dedim artık geçmişime,
Yol verdim ümitli yarınlara,
Ben kaderimle yaşamasını öğrendim.
Sizin olsun aşklar,
Sizin olsun sevmeler, kalmalar, gitmeler…
Ben yalnızlığıma da alıştım.
Ben böyle iyiyim be!
Ben böyle iyiyim…
Yaman Karaca
