Ben böyle değildim,
Her şey birazcık değiştirdi beni.
Öyle çok da değişmedim aslında…
Biraz hüzün kattım hayatıma, e biraz da yalnızlık…
Ha, bir de güvenmemeyi öğrettim kendime.
Öyle çok da değişmedim aslında…
Yeni huylar edindim kendi kendime,
Sessizliği çok sevdim zamanla mesela.
Günlerle aramı bozdum,
Gecenin karanlığında buldum kendimi.
İtiraf ediyorum,
Geceleri daha çok seviyorum şimdi…
Ben böyle değildim,
Her şey birazcık değiştirdi beni
Yola ilk çıktığımda umutlarım vardı yanımda,
Yavaş yavaş terk edildim.
Biraz yalnız kaldım, üşüdüm ama aldırmadım.
Kendime herkesten daha çok güvenmeyi öğrendim.
Hani o ne olursa olsun gitmez dediklerimiz var ya,
Hayatımdaki her zorlukta onları da tek tek kaybettim.
Omuzlarımda daha çok yük hissettim.
Canım yandı ama dost dediklerimi de öğrendim.
***********
Ben böyle değildim.
Umutsuzluk nedir, inanın bilmezdim.
Her şey birazcık değiştirdi beni,
Aslında büyük hayallerim vardı kendimce.
Büyük dediğime bakmayın sakın,
Öyle paralı hayallerden bahsetmiyorum.
Sakin bir yerde, sessiz bir hayat…
Herkesin ulaşabileceği türden işte…
Sonra mı?
Yüreğime aldığım insanın dahi
Darbesini yediğim için vazgeçtim her şeyden.
Ben böyle değildim,
Önceleri bir çocuk gibiydim.
Sonra her şey birazcık değiştirdi beni işte…
Herkesi dinler, inanırdım anlattıklarına.
Hele gözyaşlarına dayanamazdım asla.
Zamanla çok kandırıldığımı öğrendim.
Sonra da kulak asmamayı öğrettim kendime.
Dedim ya, ben böyle değildim.
Her şey birazcık değiştirdi beni.
Siz söyleyin şimdi,
Hayat dolu bir insan olduğum halde
Yaşamaktan soğuduysam suç bende mi?
