Şiirin Fon Müziği
Anlatamadım…
Artık her şey geride kaldı,
Olan oldu, yaşanan geçmişte kaldı.
Benim kimseyle bir derdim,
Alıp veremediğim bir şey yok dedim.
İnsanlara kendimi anlatamadım…
Bir elek gibiydi hayatım,
Düşenler çekti gitti, kalanlarla yetiniyorum dedim.
Kimseye yorulduğumu anlatamadım…
Kimseden bir şey beklemedim ben,
Dertlerim zirveye vardığında
Kendimi yollara, dağlara vurdum.
İnsanların değil, Yaradan’ın varlığına sığındım,
Kimseye ne acımı ne de kırgınlığımı yansıttım
Çünkü ben kendimi yalnızlığımda buldum.
Artık savaş bitti, kavgalar son buldu.
Yangınlar içinde olduğum o zamanlar geçti, çok şükür.
Şimdi kimsenin dostluğuna gerek kalmadı dedim.
Anlatamadım…
Ben çok şey yaşadım hayatım boyunca,
Bir insanın görüp göreceği çoğu şeye vakıfım.
Doruklara da erdim, en dibi de gördüm.
Arkamda ordular var zannediyorken
Kimsesizliğin ne demek olduğunu da gördüm.
Gecenin buz kestiği o soğuk zamanı değilmiş düşman,
Ondan zaten koruyor kendini insan.
Düşman, göğsünü gerdiğin, güneş zannedip
Kendini savunmasız bıraktığın o
Sahte sıcaklıkmış meğer…
En sancılı yaraları sana en yakın olan açarmış,
Sana en yakın, aslında en uzak görünenmiş.
Gönlüm dosttan, arkadaştan geçti dedim, anlatamadım…
Kimseye suç bulmuyorum.
Ne kızıyor ne de içimde öfke taşıyorum.
Hayat bir derya gibiydi; yüzmesini öğrenmeden
Kendimi o dalgaların içine bırakan, boğulan bendim.
Aşk, ateştir dediler; büyüsüne kapılıp
Hesap etmeden elimi uzatan, kendimi yakan da bendim.
Gökkuşağına benzer dostlar dediler,
Renklerine aldanıp, peşlerine takılıp giden
Sonra da fırtınalarda hayatımı kasıp kavuran bendim.
İnsanların Yaradan’a bile secdeleri,
Cennete olan menfaatlerindendir diye unutan yine bendim.
Benim yorgunluğum kendimdendir dedim, anlatamadım…
Yaman Karaca
