Alışıyorsun
Hani başına bir şey geldiğinde
Ya da birini kaybettiğinde
Alışırsın, zamanla alışırsın derler ya…
Aslında çok doğru bir söz…
Hayatındaki birçok şeye alışıyorsun.
Alışıyorsun evet, alışıyorsun.
Kiminin yüzsüzlüğüne,
Kiminin ihanetine
İstemesen de alışıyorsun, evet.
İnsan hep istemedikleri
Ve beklemedikleri ile sınanırmış ya.
Ayağın kaydığında, hayattan ummadığın
Şeyler çıkar hep karşına.
Arkanda sandığını karşında,
Karşında sandığını arkanda bulduğunda
Yavaş yavaş alışıyorsun hayatın kahpeliğine.
Ne kadar zoruna gitse de evet, alışıyorsun.
Alışıyorsun zamanla her şeye…
Hayat hep sürprizlerle dolu derler sana,
Sen güzel şeyler sanıp umutlanırsın.
Her seferinde umutlarından kırılırsın
Ve sonra da yavaş yavaş
Alışırsın inanmamaya,
Gün geçtikçe yalnız kalmaya…
İnsanların o güler yüzlerinin arkasındaki
Gizli düşmanlıkları gördükçe
Alışıyorsun, canın yansa da kimseye güvenmemeye
Alışıyorsun, ne kadar kötü olsa da alışıyorsun işte…
Üzülüyorsun, kırılıyorsun, inciniyorsun,
Her şeyi sorgular oluyorsun ama
Alışıyorsun böyle yaşamaya, alışıyorsun…
Bu hayatta en çok yüreğinle sınanıyorsun.
Nereye kalbini açsan oradan yıkılıyorsun.
Kime kıyamazsan onun tarafından kırılıyorsun.
Sonra da alışıyorsun herkesten saklamaya duygularını.
Kimseye umut bağlamadan yaşamaya alışıyorsun.
Ne kadar acı olsa da bu durum senin için
Alışıyorsun işte, alışıyorsun.
Yalanlara, tuzaklara,
İkiyüzlü o insanlara ne kadar istemesen de
Alışıyorsun işte, alışıyorsun…
İnsan neyle sınanmıyor ki?
Beklemediği ne gelmiyor ki başına?
En ağır yükler yüklenmiyor mu omuzlarına?
Alışıyorsun dostum, alışıyorsun.
Düşün ki anneni bile toprağa veriyorsun
Ve o acı ile yaşamaya bile alışıyorsun,
Ciğerini sökse de sızısı,
Ölüp ölüp diriltse de acısı
Alışıyorsun işte, ALIŞIYORSUN…
Yaman Karaca
